ผมเคยนึกสงสัยว่า เราต้องการอะไรจากคำนิยมของหนังสือเล่มหนึ่ง?

การรับรองคุณค่าที่จะได้จากการอ่าน ความสนุกในการอ่าน หรือสรรพคุณดุจเทพของผู้เขียน? ถ้าหากทั้งสามข้อ คือสิ่งที่คุณมองหา จากคำนิยมนี้ ผมต้องขออภัยที่อาจทำให้คุณผิดหวัง

เหตุเพราะลำพังคุณค่าของหนังสือเล่มนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลยถ้าคุณเพียงแต่อ่านผ่านตาแล้วไม่ลงมือทำเพราะมันจะเป็นเพียงเส้นหมึกที่ถูกเรียงพิมพ์ลงบนกระดาษเหมือนกระดาษอีกหลายร้อยพันล้านแผ่นบนโลก ที่ไม่อาจจรรโลงสร้างสรรค์อะไรให้ใครได้จริง

ผมอยากบอกอีกว่า หนังสือเล่มนี้ อาจจะไม่สนุกเหมือนการอ่านนิยายประโลมโลกย์ เพราะมันเป็นเสมือนบทคัดย่อประสบการณ์ของการเรียนรู้ทุกข์อันเนื่องมาจากความรัก รวมถึงการทำความเข้าใจและรับมือกับมัน

อีกทั้งผู้(เรียบเรียง)เขียนเป็นเพียงผู้หญิงตัว(อาจจะไม่)เล็กๆ (เท่าไหร่) ที่ไม่ได้มีชื่อเสียงในเรื่องความเก่งกาจองอาจในฐานะของนักเขียน แต่เธอมีจิตใจที่ยิ่งใหญ่ที่อยากจะแบ่งปันสิ่งที่ช่วยให้เธอผ่านทุกข์จากความรัก มาพบแสงสว่างแห่งความสุขให้กับผู้คนที่เธอไม่รู้จัก แต่อาจเคยหรือยังคงจมปลักอยู่กับวังวนแห่งทุกข์ในความรักอย่างที่เธอเคยผ่านมา

ด้วยเหตุนี้คำนิยมของผมไม่พึงจะเอ่ยอ้างหรือนิยมอะไรได้ นอกจากหัวใจในการเป็นผู้อยากจะให้ธรรมเป็นทานแก่ผู้คนของเธอ

ที่เหลือต้องอาศัยผู้อ่านทุกท่าน เขียนคำนิยมในส่วนของคุณค่าที่แต่ละท่านได้รับ ด้วยตัวเอง

อนุโมทนาบุญกับน้องหญิงผู้(เรียบเรียง)เขียน และทุกท่านที่มีส่วนร่วม รวมถึงที่เป็นแรงบันดาลใจของน้องหญิงในโอกาสนี้ครับ

aston พิทยากร ลีลาภัทร์
ผู้เขียนหนังสือ “ธนาคารความสุข”
นักเขียนบทความธรรมะอิสระบนโลกไซเบอร์
http://aston27.bloggang.com
กรกฎาคม ๒๕๕๓

• < ก่อนหน้า
• ถัดไป >