By Mayrin         

อธิษฐานจิต คือ องค์ประกอบอีกประการหนึ่งที่ดึงจิตใจบุคคลให้ผูกพันและรักกันได้

มีบุคคลอยู่สองประเภทที่มักอธิษฐานรักและร่วมชีวิตกิจการงานกันคือ

          ๑. ผู้ที่เคยอยู่ร่วมกันมาด้วยความราบรื่นเป็นส่วนใหญ่ ให้ความสุขใจและได้รับคุณค่าจากกันและกันอย่างดียิ่ง มักจะอธิษฐานเพื่อที่จะรักและร่วมชีวิตกันอีก ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ลูก สามีภรรยา พี่น้อง เจ้านายลูกน้อง หรือเพื่อนพ้องก็ตาม

          ๒. ผู้ที่ประสงค์ทำกิจเกื้อกูลมหาชน เช่น การที่จะสนับสนุนใครสักคนที่บำเพ็ญเพียรเป็นพระพุทธเจ้า เพื่อสถาปนาพุทธธรรมไว้เกื้อกูลแก่ชาวโลก การจะกระทำเช่นนี้ได้มิอาจกระทำได้โดยใครเพียงคนเดียว ต้องทำกันเป็นทีม ซึ่งจะได้รับการเลือกสรรอย่างเป็นระบบ บุคคลเหล่านี้จะอธิฐานร่วมชีวิตและกิจกรรมกันตลอดไป จนกว่าจะถึงชาติสุดท้าย คือ ชาติที่ทุกคนสำเร็จเป็นพระอรหันต์และได้สถาปนาพุทธธรรมไว้เพื่อความร่มเย็นของโลกแล้ว ต่างก็จะพร้อมกันเข้านิพพานในชาตินั้น

          บุคคลที่ร่วมอธิษฐานทำงานเป็นทีมนี้ จะมีความรัก ความปรองดอง เอื้ออาทร และเกื้อกูลกันตลอดหนทางอันยาวไกล ก็มีบ้างที่บางครั้งจะเข้าใจผิดกันไป แต่ในที่สุดก็จะเข้าใจถูก และกระชับความสัมพันธ์ให้มั่นคงยิ่งขึ้น

          ลักษณะความสัมพันธ์ของกลุ่มนี้จะพิเศษกว่าความสัมพันธ์ประเภทอื่น ๆ คือมีความสัมพันธ์ที่มั่นคงจากความจริงใจ เข้าใจ แต่จะไม่พัวพันกันมากจนกลายเป็นปัญหา เพราะคนเหล่านี้ยิ่งสร้างบารมีมาก จิตใจก็ยิ่งพัฒนา คุณภาพความรักจึงสูง เอื้อต่อประโยชน์มากกว่าโทษ

          การอธิษฐานร่วมสร้างบารมีนี้ สามารถอธิษฐานได้ทั้งในฐานะเป็นพระพุทธเจ้า เป็นคู่บารมี เป็นคู่ธรรม เป็นอัครสาวก เป็นมหาสาวก เป็นพันธมิตรทางธรรมและอื่น ๆ ซึ่งในแต่ละชาติของบุคคลที่อธิษฐานร่วมสร้างบารมีกันแล้ว มักจะเกิดมาเป็นญาติกันบ้าง สามีภรรยาบ้าง ผู้ร่วมงานบ้าง เพื่อนพ้องบ้าง ผู้เกี่ยวข้องระดับต่าง ๆ บ้างทั้งนี้ขึ้นอยู่กับจุดมุ่งหมายในการสร้างบารมีแต่ละชาติ และกลไกกรรมกำกับชะตาในชาตินั้น ๆ

คัดลอกจาก: จิตวิทยาแห่งความรัก

การเลือกคู่ และการอยู่คนเดียว

ไชย ณ พล , Ph.D.

• < ก่อนหน้า
• ถัดไป >