ใครๆก็ตามหารักแท้

ถ้าคำว่า แท้คือ คำว่า ไม่เปลี่ยนแปลง ล่ะก็ ถ้าเรายังเห็นว่าใจเรายังไม่มั่นคง มีความแปรปรวน บางวันรักมาก บางวันรักน้อย คนธรรมดาทุกคนก็เป็นเหมือนกัน ผู้ที่จะมีรักแท้ได้คือ ผู้ที่ใจหลุดพ้นจากการยึดติดในความแปรปรวนแล้ว ก็คือ ไม่เห็นความรู้สึกนั้นเป็นเราอีก นอกนั้น ความรักแบบโลกเป็นไปตามเหตุปัจจัย ที่ต้องสร้างไปเรื่อยๆ ถ้าหยุดสร้างเหตุ ผลก็หยุด

การเข้าใจตามจริงจะทำให้เราไม่คาดหวัง ไม่ทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ คือไม่หวังว่าจะเจอรักแท้ ไม่คาดหวังว่าใครจะรักเราตลอดไ แต่ใช้ความเข้าใจที่มีทำสิ่ง ที่เป็นไปได้ให้เกิดขึ้น ตามกฎแห่งกรรม ซึ่งก็คือไม่ยุ่งกะผล(ที่เป็นกรรมเก่า) แต่มุ่งสร้างเหตุที่ดี(ที่เป็นกรรมปัจจุบัน)ก็พอ

สร้างเหตุที่ดีอย่างไร?

ก็คือสร้างความสุข ความสบายใจ ความเย็นใจให้แก่กัน อะไรที่เป็นเรื่องร้อนใจ เรื่องเห็นแก่ตัว เอาความดี เอาความสุขเข้าตัว อย่าทำ ให้เรารับผิดชอบความอยากของตนเอง แต่ใส่ใจความสุขของคนอื่น ตั้งเจตนา ความปรารถนาว่าจะให้อีกฝ่ายมีความสุข อุบายและวิธีการดีๆก็จะไหลมาเอง 

และถ้าเราอยากมีชีวิตรักที่ดีและมีความสุข เราควรเลือกคนที่มีหลักในการดำเนินชีวิตที่ดีเพื่อให้ชีวิตมีสุข และพร้อมจะพัฒนาเพื่อจะได้ร่วมกันสร้างเหตุที่ดีต่อไปได้เรื่อยๆ ได้ด้วย ซึ่งเหตุนั้น ตามที่พระพุทธเจ้าทรงบอกก็คือ มีศรัทธา ศีล จาคะ และปัญญา เสมอกัน ไม่ใช่ว่าเขาต้องมีฝ่ายเดียว เราก็ต้องมีด้วย ไม่ใช่ว่าเราต้องมีฝ่ายเดียว เขาก็ต้องมีด้วย จึงจะรักษาและเดินต่อไปพร้อมๆกันได้

ความรักเป็นเรื่องของคนๆเดียวได้ แต่ความสัมพันธ์เป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าจะให้มีความสุขต้องมีความรักเสมอกัน ไม่เช่นนั้นแล้วความสุขของฝ่ายหนึ่งก็อาจเป็นความทุกข์ของอีกฝ่าย

********

ความรักเป็นเรื่องของคนๆเดียวได้ แต่ความสัมพันธ์เป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าจะให้มีความสุขต้องมีความรักเสมอกัน ไม่เช่นนั้นแล้วความสุขของฝ่ายหนึ่งก็อาจเป็นความทุกข์ของอีกฝ่าย

• < ก่อนหน้า
• ถัดไป >